Loes Claerhoudt heeft ALS en woont in de buurt van het park. Zij is er heel vaak. “Al dat groen en al die vogels. De gewone vogels zingen in het voorjaar het hoogste lied, zoals de merel, tjiftjaf, zanglijster, vink en zwartkop. De vreemde vogels zitten doorgaans op een bankje wat te kletsen met om hen heen lege bierblikjes. Wij groeten elkaar altijd. Ach, zo zittend in een rolstoel ben ik zelf ook wel een beetje vreemde vogel.
Het is goed toeven in het park. De treurwilgen boven de grote vijver zijn prachtig, net als de majestueuze platanen, kastanjes en andere bijzondere bomen. En de paden zijn prima berijdbaar, dit in tegenstelling tot die van het Rosarium. De dikke laag grind daar bezorgt mijn rolstoelduwers een halve hernia. Maar de rozen zijn er erg mooi. Wonen bij het Wilhelminapark is echt een voorrecht!”