Wat ik mis…is een hond, of het liefst twee. Honden om in het park te wandelen, in mijn park, het Wilhelminapark. Als ik achter mijn computer zit te schrijven, zoals nu, dan dwalen mijn ogen steeds richting park. En geloof het of niet, dat helpt bij het schrijven. Soms zie ik fietsers, soms wandelaars, maar het liefste zie ik een hond, of nog liever twee, of nog meer. Van spelende honden word ik vrolijk. Extra vrolijk, want met het Wilhelminapark ben ik gelukkig. Dat is geluk geloof ik. Blij zijn met wat je hebt. Ik heb het mooiste park voor mijn deur. Nu de honden nog…

Alex Brenninkmeijer
Nationale ombudsman