De familie Ransijn-Zeijdner helpt al enkele jaren met het vangen van mineermotten in de witte paardenkastanjes. “Ik vind het park supermooi”, zegt dochter Lieve. “Het is jammer dat de mineermot er is. Het verversen van de vallen drie keer per zomer is maar een klein werk, waar je de bomen mee helpt.” Servaas: “Het zou een leeg Utrecht zijn zonder het Wilhelminapark. Ik heb er wel eens gepicknickt, en heb veel in de speeltuin gespeeld. Ook ben ik ooit met de crossfiets op het ijs geweest.” Evelijn valt hem bij: “Het is een heerlijk stuk natuurbeleving in de stad. We hebben enkele keren een ijsvogel gezien.” Ze vindt het mooi dat het park zo intensief gebruikt wordt. “Knap dat het park nog steeds dat monumentale karakter blijft houden.” Het gezin maakt zich wel zorgen over het aantal grote bomen dat het afgelopen jaar is verdwenen. “We vinden het park belangrijk, en daarom zijn we vriend van het park.”